Wystawa „Gościu, siądź przy mym stole… XVIII-wieczna kultura jedzenia”
(13.12.2013 r. - 23.03.2014 r.)
Wiek XVIII jest czasem szczególnym, jeśli chodzi o tradycje …
Jest to okres, w którym staropolska wystawność i bogactwo łączą się z pojawiającym się w kraju savoir-vivre i zasadami nowoczesnej etykiety.
Mimo, iż nie funkcjonowały jeszcze wówczas typowe jadalnie, to pomieszczenia dostosowywano do tego typu celów na bieżąco. Większe uroczystości oraz proszone obiady organizowano w przestrzeni salonowej, codzienne posiłki w skromniejszych domostwach przygotowywane i spożywane były w sieniach.
Wśród zastawy stołowej, zwłaszcza przez pierwszą połowę wieku króluje wszechobecna cyna, materiał względnie tani i łatwy w obróbce.
Wystawa ma na celu pokazanie różnorodności materiałów i wzorów stosowanych w rzemiośle artystycznym związanym z kulturą jedzenia. Powiększający się garnitur zastawy stołowej, tak rozpowszechniony już w XIX wieku, miał swój początek około roku 1750, kiedy to na polskich stołach zaczęły pojawiać się finezyjne teryny, sosjerki, musztardniczki, maselnice, wazy do zupy, zestawy herbaciane i kawowe, cukiernice oraz kafetiery.
Wnętrza natomiast wypełnione były bogato dekorowanymi stołami, tapicerowanymi krzesłami i fotelami, a ustawiane w salonach i kuchniach bufety, kredensy i serwantki kryły mieniącą się kolorami porcelanę i drogocenne srebra.
Na wystawie zaplanowanej na okres od 13 grudnia 2013 r. do 23 marca 2014 r. zaprezentujemy eksponaty znajdujące się w zbiorach: Muzeum Narodowego w Gdańsku, Muzeum Historycznego Miasta Gdańska, Muzeum Okręgowego w Toruniu, Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego, Muzeum Archeologiczno-Historycznego w Elblągu oraz Muzeum im. ks. dr. Władysława Łęgi w Grudziądzu.
Wystawa fotografii Roberta Gauera "Moja Plaża"
(31.01.-09.03.2014 r.)
Wystawa wielkoformatowych czarno-białych zdjęć Roberta Gauera pt. "Moja Plaża" prezentowana była od 31 stycznia do 9 marca 2014 r. w salach Spichrza nr 13/15.
Na wystawę składa się z ok. 40 fotografii (oprawa 90 x 140 cm) przedstawiających krajobraz południowego wybrzeża Bałtyku, od Rugii do Mierzei Wiślanej oraz Bornholm.
Zdjęcia Roberta Gauera zgodnie są oceniane – przez krytykę – jako znakomity przykład kontynuacji polskiej szkoły fotografii krajobrazowej, kształtowanej przez takie nazwiska jak Hartwig, Sunderland czy Sempoliński.
Wystawa prezentowana była już w renomowanych galeriach w Niemczech, Danii i Szwecji oraz instytucjach wystawienniczych w kilku miastach w Polsce, m.in. w Kaliszu (Centrum Kultury i Sztuki), Warszawie (Galeria ZPAF), Bydgoszczy (Muzeum Fotografii). Niedawno wystawa była eksponowana w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, a ostatnio w Muzeum Mazowieckim w Płocku.
"Chiny w obiektywie. Piękno, tradycja, nowoczesność".
(21.03.-31.08.2014 r.)
Wystawa została użyczona przez Konsulat Chińskiej Republiki Ludowej w Gdańsku.
Patronat honorowy nad wystawą objęli:
Konsul Generalna Chińskiej Republiki Ludowej - Liu Yuanyuan
Prezydent Grudziądza - Robert Malinowski
Wystawa składa się z dwóch części. Pierwsza poświęcona jest wizji współczesnych Chin, druga kulturze tego kraju.
Pierwsza część wystawy przedstawia wizję, którą mają mieszkańcy Chin, dotyczącą lepszego życia. Tkwi ona zarówno w rzeczywistości jak i w ludzkich marzeniach, w darach natury i dziełach ludzkości. Należy przyjmować ją od minionych pokoleń, tworzyć, pielęgnować i chronić; ma być ona solennym zobowiązaniem i wezwaniem do działania dla narodu i rządu chińskiego.
Na piękne Chiny składają się różnorakie piękne elementy: zielone wzgórza i przejrzysta woda, harmonia człowieka z naturą, zrównoważony rozwój, szczęście w sercu i wiele, wiele innych. To właśnie ta różnorodność i ciepło łączą się, tworząc prawdziwie piękne Chiny.
Dusza pięknych Chin tkwi w duchu i dążeniach narodu chińskiego, który tworzy dla siebie lepsze życie i lepszy dom, poszukując nowej drogi do wspólnego dobra, powszechnego dobrobytu, a także w gospodarce przyjaznej naturze dla dobra całej ludzkości.
Kulturę często porównuje się do krwiobiegu i duszy narodu oraz do duchowej ojczyzny społeczeństwa. W Chinach, które są krajem o ogromnej powierzchni 9,6 milionów kilometrów kwadratowych i liczącej ponad 5000 lat cywilizacji, dynamika i różnorodność kultury od zawsze pozostaje w centrum wydarzeń historycznych i jest ważnym elementem postępu.
W całej swojej historii, kultura chińska nigdy nie przestała się odnawiać, wchłaniając nowe elementy i przyjmując nowe reformy, które przyniosły społeczeństwu zwiększoną energię, żywotność i wsparcie. W dzisiejszych Chinach ma miejsce nowa fala reform kulturalnych, obejmująca poprawę infrastruktury kulturalnej i usług dla społeczeństwa, dynamicznie rozwijające się branże związane z kulturą, większą kreatywność sztuk pięknych, literatury, projektowania i stosowanie nowoczesnych technologii, ochronę dziedzictwa kulturowego, innowacyjność w kulturze, dialog i pogłębioną wymianę z innymi częściami świata. Poprzez te reformy, Chiny opowiadają się za nową erą młodzieńczych zmian.
Myśląc o Chinach nie można zapomnieć o tradycyjnej operze z jej barwnymi postaciami i frapującymi historiami, ani o wielkich wynalazkach, które Chiny dały światu, ani o wyrafinowaniu intelektualnym, objawiającym się za pomocą papieru, tuszu i kamienia pisarskiego. Jednak na tej wystawie pragniemy przedstawić współczesne Chiny pełne nowych inicjatyw i szczerego pragnienia odegrania właściwej sobie roli w zróżnicowanym i harmonijnym świecie.
„Józef Kolarczyk (1922-1994). Malarstwo, grafika – w 20.rocznicę śmierci artysty”
(04.04.-25.05.2014 r.)
Wystawa prac Józefa Kotlarczyka pt. „Józef Kolarczyk (1922-1994). Malarstwo, grafika – w 20.rocznicę śmierci artysty” jest wystawa monograficzną, prezentującą dokonania blisko sześćdziesięcioletniej pracy twórczej tego toruńskiego malarza i grafika.
Artysta należał do grupy najistotniejszych twórców toruńskiego środowiska artystycznego, był ponadto pracownikiem Zakładu Rysunku na Wydziale Sztuk Pięknych UMK, co niewątpliwie miało wpływ na jego ciągły rozwój. Wraz z bratem, Zygmuntem, również malarzem, należał to tzw., „Grupy Toruńskiej”.
Grudziądzka ekspozycja będzie pierwszą prezentacją twórczości artystycznej Kotlarczyka mieszkańcom naszego miasta. Będą oni mieli okazję zapoznać się z kilkudziesięcioma pracami - zarówno malarstwem olejnym, jak i grafika a nawet ilustracją książkową – pochodzącymi z instytucji mogących pochwalić się największymi zbiorami dzieł tego wybitnego artysty, Muzeum im. ks. dr. Władysława Łęgi w Grudziądzu, Muzeum Okręgowego w Toruniu oraz z kolekcji Jadwigi Kotlarczyk.
CEZARY KOPIK - RZEŹBA. W 40. ROCZNICĘ PRACY TWÓRCZEJ.
(17.05.-31.08.2014 r.)
Wystawa pod Honorowym Patronatem Prezydenta Grudziądza - Roberta Malinowskiego. Celem ekspozycji jest pokazanie aktualnych prac artysty pochodzącego z Grudziądza, uczestnika kilkudziesięciu wystaw krajowych i zagranicznych. Wyselekcjonowane prace prezentują różne pola eksploatacji twórczości artystycznej. Z jednej strony będzie można na wystawie zobaczyć prace wywodzące się z tradycji rzeźby ludowej, poszerzone o warstwę symboliczną, z drugiej zaś wariacje na temat formy i materiałów, o wyraźnych tendencjach artystycznych.
Z punktu widzenia Muzeum w Grudziądzu ważnym wydaje się przedstawienie twórczości lokalnego artysty, co więcej artysty starającego się przełamywać konwencje i kroczącego ku nowym formom wyrazu artystycznego.
"Tajemnice klasztoru benedyktynek"
(21.06.-5.10.2014 r.)
Wystawa „Tajemnice klasztoru benedyktynek” jest wystawą monograficzną prezentującą historię tegoż zakonu w Grudziądzu od chwili założenia w 1631 r., do kasaty i wygnania ostatnich zakonnic w 1836 r. Na wystawie prezentujemy ponadto eksponaty z odkryć archeologicznych przeprowadzonych na terenie dzisiejszego Muzeum oraz przedstawiamy losy budynków poklasztornych aż do XX wieku.
Jednym z najważniejszych eksponatów prezentowanych na wystawie jest oryginalna „Kronika benedyktynek grudziądzkich”, którą rozpoczęto spisywać od 1730 r. Dzięki niej możemy poznać historię klasztoru od jego założenia, aż do 1766 r. Ponadto w części historycznej zaprezentowano w formie kopii wiele nieznanych dokumentów, dotyczących najważniejszych momentów z życia klasztoru. Wśród nich możemy m. in. zobaczyć akt erekcyjny klasztoru z 1631 r., tekst przysięgi pierwszej ksieni Doroty Knutówny, czy też pisma ugodowe w sporze z magistratem miasta z XVIII w. Po raz pierwszy będą mieli Państwo okazje obejrzeć plany architektoniczne budynków klasztornych z okresu przebudowy na Seminarium Nauczycielskie, pochodzące z I poł. XIX w.
Ważną częścią ekspozycji jest unikatowe wyposażenie liturgiczne z XVI – XVIII wieku i księgi liturgiczne z tego samego okresu, będące własnością Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia w Chełmnie, Muzeum Diecezjalnego w Pelplinie, Muzeum Zamkowego w Malborku oraz Muzeum im. ks. dr. Władysława Łęgi w Grudziądzu. Wśród wielu perełek wyposażenia możemy wymienić chociażby monstrancję promienistą z 1695 r., kielichy mszalne i ampułki na wino i wodę z XVII w., świeczniki kościelne oraz przepiękne lavabo w formie ryby z XVIII w. Benedyktynki słynęły w całej Europie z wyrobów szat liturgicznych. Ich kunszt wykonania mogą Państwo ujrzeć w postaci prezentowanego ornatu i kapy.
Nad wszystkim czuwają św. Benedykt oraz założycielka kongregacji chełmińskiej benedyktynek, Magdalena Mortęska, przedstawieni na obrazach z epoki istnienia klasztoru. Te wspaniałe dzieła sztuki uzupełniają na wystawie dwa obrazy będące własnością Muzeum w Grudziądzu, pod tytułem „Sąd ostateczny” z XVIII w. i „Zwiastowanie” z XVII w.
Przygotowano dodatkowo szereg plansz informacyjnych, pogłębiających wiedzę o istnieniu i funkcjonowaniu konwentu, jak również o dalszych losach budynków poklasztornych.
Zmiany urbanistyczne zespołu klasztornego od połowy XVII w., aż do XX w. można obejrzeć na telewizorze oraz na licznych obrazach, prezentowanych na wystawie. W tle zaś usłyszą Państwo przepiękną muzykę kościelną, skomponowaną przez zakonnicę Hildegardę z Bingen, żyjącą w XII w.
Grudziądzka wystawa będzie pierwszą tego typu w mieście i jedną z niewielu w Polsce, prezentującą kompleksowo historię oraz życie klasztorne benedyktynek grudziądzkich doby renesansu i Oświecenia.
"Ptaki. Od archeologii do fotografii cyfrowej" - wystawa fotografii Tomasza Skorupki
(20 września do 26 października 2014 r.)
Prawdziwym skarbem świata przyrody są ptaki, których śpiew i różnorodne ubarwienie nierzadko wprawiają w zachwyt. Niektóre gatunki uważano dawniej za święte, otaczano prawdziwą czcią, w innych widziano bogów lub dusze zmarłych ulatujące w zaświaty. Są takie, na które polowano i takie, które udamawiano. Do dzisiaj powiada się, iż jaskółki przepowiadają pogodę, bociany zwiastują wiosnę, a pohukiwanie sowy przynosi nieszczęście.
Ptaki już w pradziejach stanowiły dla wielu twórców źródło inspiracji, ich wizerunki lub figurki umieszczano m.in. na skałach, narzędziach i biżuterii, na naczyniach codziennego użytku i takich, które wykorzystywano podczas rytualnych obrzędów. Pierwsze znane wizerunki tych skrzydlatych istot pochodzą z paleolitu. W jaskini Lascaux we Francji jeden z rysunków przedstawia zabitego człowieka, bizona oraz właśnie ptaka. Na terenie ziem polskich, w neolicie i we wczesnej epoce brązu, przedstawienia ptaków pojawiają się niezwykle rzadko, częściej znaleźć można ich kości w grobach lub na osadach. Dopiero w późnej epoce brązu, od której rozpoczynamy wędrówkę w przeszłość, świat ptaków stworzonych ręką człowieka zaczyna zaskakiwać swym bogactwem i różnorodnością.
W dzisiejszych czasach ptaki nadal cieszą się dużym zainteresowaniem. W Wielkiej Brytanii narodził się birdwatching, czyli amatorskie obserwowanie ptaków połączone najczęściej z ich fotografowaniem. Obserwatorów w Anglii liczyć już można w milionach, w Polsce jest ich dopiero kilka tysięcy, ale liczba ta sukcesywnie rośnie.
Tomasz Skorupka, z zamiłowania fotograf przyrody, z zawodu – archeolog. Obserwowaniem przyrody, a szczególnie życiem ptaków zajmuje się od dzieciństwa, swoich skrzydlatych przyjaciół fotografuje z wielką pasją i oddaniem od pięciu lat. Ostatnio również zafascynowany makrofotografią.
Jest laureatem konkursów organizowanych m.in. przez Związek Polskich Fotografów Przyrody, Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody „Salamandra” i portal internetowy „foto-ptaki.pl”. W roku 2012 przyznano mu nagrodę Fotografa Roku Związku Polskich Fotografów Przyrody Okręgu Wielkopolskiego. W konkursie „Wizje Natury 2012” zorganizowanym w ramach VIII Międzynarodowego Festiwalu Fotografii Przyrodniczej zdobył wyróżnienie za diaporamę pt. W krainie puszczyka uralskiego, rok później wyróżnienie za prezentację Rybi król.
Jest autorem kilku wystaw autorskich („Na skrzydłach przeszłości”, 2008 - za tę wystawę Muzeum Archeologiczne w Poznaniu otrzymało Izabellę 2008, drugą nagrodę w konkursie na Wydarzenie Muzealne Roku w Wielkopolsce w kategorii Działalność Wystawiennicza; „Skrzydlaci akrobaci”, 2011; „Co w trawie piszczy”, 2012; „Ptaki. Od archeologii do fotografii cyfrowej”, 2013; „Te co skaczą i pełzają…”, 2013; „Smoki w stawie i na trawie”, 2014) prezentowanych m.in. w Poznaniu, Gdańsku, Krakowie, Częstochowie czy Wrocławiu. Publikuje fotografie i/lub artykuły poświęcone fotografowaniu i ptakom w czasopismach o tematyce przyrodniczej (m.in. „Ptaki Polski”, „FotoNatura”, „Ptaki”, „Trybuna Leśnika”, „Nadleśnictwo Barlinek”, „Ptaki Wielkopolski. Rocznik Polskiego Towarzystwa Ochrony Przyrody SALAMANDRA”).
Jego fotografie znalazły się m.in. w takich publikacjach książkowych jak Ilustrowana encyklopedia ptaków Polski (Warszawa 2010, wyd. II, 2011) czy też Obszary Natura 2000 i parki krajobrazowe w województwie wielkopolskim (Poznań-Toruń 2012). Wydał trzy autorskie kalendarze ścienne na rok 2012, 2013 i 2014 poświęcone kolejno: ptakom, owadom i pajęczakom oraz gadom i płazom Wielkopolski. W latach 2011-2014 współorganizator czterech kolejnych edycji Poznańskich Dni Fotografii. Autor prelekcji i pokazów multimedialnych poświęconych ptakom i technikom fotografii przyrodniczej. Czynnie uczestniczy w propagowaniu ochrony przyrody zarówno pośród dorosłych, jak i dzieci i młodzieży (m.in. wykłady, diaporamy, i prezentacje w szkołach). Współpracuje z Zespołem Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego.
„Gütersloh w obiektywie”
(14.09.-26.10.2014 r.)
Na wystawę składa się cykl fotografii, które są również elementem dużej kolekcji o tym samym tytule. Ekspozycja miała swoją premierę w tym roku w Gütersloh, a w ubiegłym roku wydano obszerny album z fotografiami autorstwa - Petera Smiatka oraz komentarzem Markusa Corsmeyera.